ارتباط با صنعت

رشد و توسعه اقتصادی، به عنوان یکی از مهم ترین اهداف کلان در تمام جوامع محسوب شده و پیوسته تلاش می‌شود تا عوامل مؤثر بر رشد و توسعه و راه‌های رفع موانع آنها شناسایی گردد. اما در دوران معاصر، رشد اقتصادی نه در برخورداری از منابع مالی فراوان یا منابع طبیعی خدادادی، بلکه در گرو داشتن دانشی روزآمد و افکاری پویا است. اقتصاد عصر حاضر، هر چند از بازوی نیروی کار و سرمایه‌های مالی استفاده می‌برد، اما قدرت خود را از تفکر اشخاصی می‌گیرد که دست به آفرینش زده و سعی در دگرگونی شرایط دارند. منابع فیزیکی و دارایی‌های مشهود که در جایگاه دیروز یک بنگاه نقش اساسی داشتند، جای خود را به نوآوری، ابداع و خلق محصولات جدید داده‌اند، لذا توسعه اقتصادی دنیای امروز بر پایه نوآوری و خلاقیت و استفاده از دانش استوار بوده و بزرگترین سرمایه‌های یک بنگاه اقتصادی، منابع انسانی یا نیروهای اهل فکر، یادگیرنده و خلّاق هستند. ویژگی بارز اقتصاد امروز، تغییرات سریع است و کشورهایی می‌توانند در چنین اقتصادی موفق باشند که قابلیت تطبیق با این تغییرات را داشته باشند. کشورهایی که میزان تعامل بیشتری بین جامعه علمی و جامعه صنعتی خود ایجاد کرده‌اند، در تطبیق با این تغییرات، قادرند موفقیت بیشتری را کسب کنند.
ارتباط دانشگاه و صنعت فرآیندی است که در طول زمان شکل می‌گیرد و برگرفته از نیازها و ضرورت‌های ملی در دوره‌های زمانی مختلف، سمت و سو و اهداف کاربردی مرتبط با آن تعیین می‌شود، ارتباط صحیح و مؤثر دانشگاه و صنعت می‌تواند موجب افزایش نوآوری و انتقال دانش و تکنولوژی گردد.

پارک‌های علم و فناوری حلقه واسط صنعت و دانشگاه بوده و مأموریت نهایی پارک های علم و فناوری این است که بتوانند نتایج به دست آمده از پژوهش های دانشگاهی را با نیاز صنعت هماهنگ کرده و از این راه خلاء رابطه صنعت-دانشگاه را پر کنند و این امر در نهایت به تجاری سازی دانش منجر خواهد شد.

پارک علم و فناوری دانشگاه تهران از طریق سامانه های ستاد، ساجد، ساتع و نان این امر مهم را اجرایی می کند.

فرایند ایجاد ارتباط با صنعت در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران